ای کاش

آسمان دلم ابری و چشمهایم بارانیست .

بالهای خیالم شکسته اند. پرواز مقدور نیست .

کاش آفتاب محبت با تنم آشتی میکرد .

کاش دست نوازشگر رود اشکهایم را می شست .

ای کاش باز هم غنچه های لبخند در باغچه لبهایم باز میشد .

کاش فرهنگ لغت هم با واژه یتیم قهر می کرد .

کاش گونه هایم در حسرت یک بوسه نمی سوخت .

ای کاش من هم مثل تو بودم .

((ای کاش خانه ما هم بابا داشت....))

آه پدرم ، بی تو چقدر غریب غربتم